W poprzednim artykule cyklu zaprezentowaliśmy prostą aplikację, którą w ekspresowy sposób można wdrożyć z wykorzystaniem Heroku. Co w przypadku, gdy oczekujemy czegoś więcej niż tylko połączenia z zewnętrznym API jak np. dodatkowej warstwy persystencji? Oczywiście dostawcy PaaS, aby dostarczyć dojrzałe rozwiązania musieli udostępnić odpowiednie oprzyrządowanie. W przypadku Heroku w sukurs przychodzą nam Add-ony (dodatki), które można w dowolny sposób podłączać do już stworzonej aplikacji. Oczywiście w modelu PaaS nie mamy takiej dowolności w porównaniu do własnoręcznego zarządzania, ale w zamian otrzymujemy prekonfigurowane komponenty, które działają właściwie od razu.
Jednak każdy z dodatków jakie możemy użyć na platformie ma swoją cenę i pewne ograniczenia regionalne, ale w zamian odpadają wszelkie dodatkowe koszty związane z administracją i utrzymaniem.
Przykładowo dodając bazę postgres na platformie Heroku wystarczy wywołać:
|
1 2 3 4 5 6 7 |
% heroku addons:create heroku-postgresql --app guarded-hollows-81209 Creating heroku-postgresql on ⬢ guarded-hollows-81209... free Database has been created and is available ! This database is empty. If upgrading, you can transfer ! data from another database with pg:copy Created postgresql-globular-66581 as DATABASE_URL Use heroku addons:docs heroku-postgresql to view documentation |
Jak widzimy utworzenie nowej bazy danych jest bajecznie proste, a podobne działanie naturalnie można podjąć także z poziomu UI. Chciałbym tu zwrócić uwagę na pewną rzecz – mianowicie jak dostać się do tak skonfigurowanej bazy z poziomu naszej aplikacji?
|
1 |
Created postgresql-globular-66581 as DATABASE_URL |
Rąbka tajemnicy uchyla powyższa linijka – „klucz” do bazy znany również jako „connection string” ląduje w zmiennej konfiguracyjnej DATABASE_URL
|
1 |
postgres://<RANDOMIZED_USERNAME>:<SO_SECRET_PASSWORD>@ec2-12-345-678-901.eu-west-1.compute.amazonaws.com:5432/<RANDOM_DB_NAME> |
Już na pierwszy rzut oka widać, że baza została posadowiona na silniku EC2 od Amazona. Dodatkowo wszystko co z nią związane zostało wygenerowane sposób pseudolosowy. Spróbujmy zatem wykorzystać tą świeżo przygotowaną bazę danych w naszej testowej aplikacji.
Zacznijmy od przygotowania modelu – chcielibyśmy przetrzymywać w niej użytkownika:
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 |
@Data @NoArgsConstructor @AllArgsConstructor @Table("user_") class User { @Id Long id; String username; } interface UserRepository extends ReactiveCrudRepository<User, Long> { } |
Aby przygotować tabelę, w tym przykładzie chciałem posłużyć się technologią wersjonowania bazy danych Flyway, która stanowi głównego konkurenta do już dość dojrzałego Liquibase. Osobiście nigdy nie miałem preferencji w kierunku jakiejkolwiek z tych technologii, jednak zawsze odnosiłem wrażenie, że Flyway pozwala szybciej wystartować, a o to po części chodzi w tym przykładzie. Zatem zacznijmy od utworzenia skryptu V1__Create_new_table_user.sql:
|
1 2 |
DROP TABLE IF EXISTS "user_"; CREATE TABLE "user_" ( id SERIAL PRIMARY KEY, username VARCHAR(100) NOT NULL); |
Wydaje się, że jeśli chodzi o warstwę dostępu do danych to mamy wszystko, żeby pójść dalej z naszym przykładem. Obsłużmy zatem w kodzie zapis nowego użytkownika:
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 |
@Component @RequiredArgsConstructor public class UserHandlers { private final UserRepository userRepository; public Mono<ServerResponse> createUser(ServerRequest serverRequest) { Mono<User> productToSave = serverRequest.bodyToMono(User.class); return ServerResponse.status(HttpStatus.CREATED) .contentType(MediaType.APPLICATION_JSON) .body(productToSave.flatMap(userRepository::save), User.class); } } |
Powyższy handler należy spiąć z istniejącym routingiem w naszej aplikacji, po szybkim refactoringu otrzymujemy:
|
1 2 3 4 5 6 7 8 |
@Bean public RouterFunction<ServerResponse> route(MarvelHeroesHandlers marvelHeroesHandlers, UserHandlers userHandlers) { return RouterFunctions .route(RequestPredicates.GET("/marvelheroes") .and(RequestPredicates.accept(MediaType.APPLICATION_JSON)), marvelHeroesHandlers::marvelHeroes) .andRoute(RequestPredicates.POST("/user") .and(RequestPredicates.accept(MediaType.APPLICATION_JSON)), userHandlers::createUser); } |
Zwróćcie proszę uwagę, że w tym przypadku podobnie jak i w poprzednim przykładzie, gdzie odpytywaliśmy Marvel’owskie API staram posługiwać się paradygmatem reaktywnym, który nieśmiało pojawia się w coraz większej ilości projektów. Nie zawsze też w miejscach w których rzeczywiście jest wymagany i potrzebny (jak np. tutaj :-)).
Celem przetestowania repozytorium przygotujemy prosty test oparty o TestContainers, technologia ta wymaga od was utrzymywania od was demona Docker’owego zarówno na stacji roboczej jak i na pipeline’ach, jednak w odróżnieniu od zagnieżdżonych baz danych pozwala na przeprowadzenie testów integracyjnych w otoczeniu praktycznie tożsamym z produkcją.
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 |
@ExtendWith(SpringExtension.class) @SpringBootTest @Testcontainers class UserRepositoryIntegrationTest { @Container public static PostgreSQLContainer postgreSQLContainer = new PostgreSQLContainer(DockerImageName.parse("postgres:9.6")) .withDatabaseName("integration-tests-db") .withUsername("sa") .withPassword("sa"); @DynamicPropertySource static void jdbcProperties(DynamicPropertyRegistry registry) { registry.add("spring.r2dbc.url", () -> postgreSQLContainer.getJdbcUrl().replace("jdbc:", "r2dbc:")); registry.add("spring.r2dbc.username", postgreSQLContainer::getUsername); registry.add("spring.r2dbc.password", postgreSQLContainer::getPassword); registry.add("spring.flyway.url", postgreSQLContainer::getJdbcUrl); registry.add("spring.flyway.user", postgreSQLContainer::getUsername); registry.add("spring.flyway.password", postgreSQLContainer::getPassword); } @Autowired UserRepository userRepository; @Test void testInsertUser() { User user = new User(); user.setUsername("lipa"); this.userRepository.saveAll(Arrays.asList(user, user)) .as(StepVerifier::create) .expectNextCount(2) .verifyComplete(); } } |
Metoda oznaczona @DynamicPropertySource umożliwia przeciążenie konfiguracji danymi w runtime pozyskanymi ze świeżo postawionego kontenera bazodanowego. Alternatywnie można do tego wykorzystać inicjalizator kontekstu:
|
1 |
@ContextConfiguration(initializers = PostgresContainerInitializer.class). |
Gdy nasze testy już działają należałoby spróbować połączyć wszystko z bazą danych. Uważny czytelnik zapewne zauważył, że DATABASE_URL dostarczany przez Heroku ma jednak nieco inny format niż formaty obsługiwane przez Spring’a (i JDBC), jednak i ten problem został poniekąd zaadresowany, ale po kolei…
W przypadku gdy korzystamy z aplikacji Javowej na platformie (po autodetekcji przy pierwszym deploy’u), Heroku automatycznie wzbogaca ją o „buildpack”, czyli niezbędny zbiór skryptów i narzędzi takich jak np. maven. Szczegóły można znaleźć w dokumentacji: https://devcenter.heroku.com/articles/java-support.
Dodatkowo buildpack automatycznie będzie próbował utworzyć zmienne środowiskowe SPRING_DATASOURCE_USERNAME, SPRING_DATASOURCE_PASSWORD, SPRING_DATASOURCE_URL.
Oczywiście nawet w przypadku gdy korzystamy w nieco inny sposób z JDBC jesteśmy w stanie sobie poradzić np. przetwarzając początkowy DATABASE_URL. https://devcenter.heroku.com/articles/connecting-to-relational-databases-on-heroku-with-java#using-the-database_url-in-plain-jdbc
Oczywiście możemy wykorzystać polecenie heroku config:get i ręcznie przeciążyć ustawienia aby osiągnąć konfigurację „pod nas”, jednak w pewnym sensie byłaby to forma tightcoupling’u, której raczej chcemy unikać.
Wzbogaceni o tą wiedzę spróbujmy skonfigurować Flyway, tym co daje nam platforma Heroku:
|
1 2 3 4 5 6 7 8 |
spring: flyway: user: ${SPRING_DATASOURCE_USERNAME} password: ${SPRING_DATASOURCE_PASSWORD} url: ${SPRING_DATASOURCE_URL} baseline-on-migrate: true locations: classpath:/db/migration check-location: true |
Próba przygotowania tabeli powinna zakończyć się powodzeniem, co jednak z konfiguracją naszego reaktywnego repozytorium? URL’e różnią się od tych oczekiwanych – nawet w przypadku testu integracyjnego kłuje w oczy linijka w którym podmieniłem jdbc na r2dbc. Dla uproszczenia przykładu i nie tworzenia wszystkiego manualnie po prostu nadpisałem connectionFactory i obsługę properties, co nie jest być może rozwiązaniem idealnym, ale szybkim.
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 |
@Configuration public class ApplicationConfiguration extends AbstractR2dbcConfiguration { @Override @Bean public ConnectionFactory connectionFactory() { return ConnectionFactoryBuilder .of(new HerokuR2dbcProperties(r2dbcProperties), () -> null) .build(); } @RequiredArgsConstructor private class HerokuR2dbcProperties extends R2dbcProperties { private final R2dbcProperties r2dbcProperties; public String getName() { return r2dbcProperties.getName(); } public String getUrl() { if (r2dbcProperties.getUrl().startsWith("r2dbc:postgres:")) { return r2dbcProperties.getUrl().replace("r2dbc:postgres:", "r2dbc:postgresql:"); } return r2dbcProperties.getUrl(); } } |
Mając przygotowaną aplikację – możemy zaobserwować, że pipeline kończy się już na etapie testów:[ERROR] UserRepositoryIntegrationTest ? ContainerLaunch Container startup fai
|
1 |
[ERROR] UserRepositoryIntegrationTest ? ContainerLaunch Container startup failed |
Testcontainers które wykorzystaliśmy w projekcie wymagają Docker’a a zatem musimy wzbogacić nasz pipeline (.gitlab-ci.yml) o obraz Docker in Docker.
|
1 2 3 4 5 6 |
services: - docker:dind variables: DOCKER_HOST: "tcp://docker:2375" DOCKER_DRIVER: overlay2 |
I voill’a 🙂 Celem potwierdzenia, że nasza baza danych już działa:
|
1 |
% curl -verbose -X POST https://sgdev-pl-marvelaggregator-XXXX.herokuapp.com/user -H 'Content-Type: application/json' -d '{ "username": "Kopytko 123!"}' |
w odpowiedzi powinniśmy otrzymać naszego świeżo utworzonego użytkownika z nowo nadanym id’kiem:
|
1 |
{"id":6,"username":"Kopytko 123!"} |
Podsumowanie
W tych dwóch krótkich artykułach opowiadających o platformie Heroku poruszyliśmy całą gamę tematów związaną z modelem PaaS i utworzyliśmy szkielet aplikacji która:
- posiada podstawowy pipeline CI/CD
- działa w sposób reaktywny
- swoje testy integracyjne opiera o kontenery testowe
I to wszystko w zaledwie w dwóch krótkich artykułach – co jest całkiem niezłym wynikiem. Niestety wszystko ma swoją cenę i koszt(poza rachunkiem) – obnażyliśmy też jedną z największych słabości PaaS, czyli konieczność dostosowania się do waszego dostawcy. Planując budowę i obsługę aplikacji w tym modelu należy dokładnie przeanalizować co dostawcy oferują i czy jesteśmy w stanie poradzić sobie z ograniczeniami.